METAHISTORIE.COM
DR. F. De Graaff
De website metahistorie.com is opgezet vanuit de visie van Dr. F. De Graaff op dit onderwerp.
Wie is Dr. F. de Graaff?
Frank de Graaff (Rotterdam, 30 juni 1918 - Hattem, 18 augustus 1993) is Nederlands Hervormd predikant, theoloog, cultuurfilosoof en godsdienstwijsgeer. Hij staat bekend als groot denker met originele en soms omstreden standpunten op de terreinen van filosofie, theologie en geschiedenis. Zijn visie is sterk beïnvloed door Nietzsche, Plato, Pascal, Spinoza en Heidegger. Uiteraard heeft hij ook grote inspiratie gehaald uit de Bijbel en de Joodse geschriften.
Biografie
De Graaff studeerde theologie met als hoofdvak wijsbegeerte aan de Rijksuniversiteit van Utrecht. Hij promoveerde in 1951 op een dissertatie over Martin Heidegger. In dit boek stelt De Graaff, dat Heidegger met het "Zijn", God bedoelt. Tot deze zelfde conclusie komt George Steiner bijna veertig jaar later. De Graaff heeft als predikant gestaan in de Nederlandse Hervormde Kerk in Well en Ammerzoden, Apeldoorn, Rotterdam en Hattum. In 1984 is hij met emeritaat gegaan.
Preken
In zijn preken ligt de nadruk op exegese. Daarbij heeft hij zich laten inspireren door het Joodse gezichtspunt van de Bijbel. Op deze site worden regelmatig zijn preken geplaatst.
Gedachtewereld
De Graaff concentreert zich op de gang van de Europese cultuur in relatie met het christendom. Hij heeft een neergang van het West-Europese christendom voorzien met als resultaat de secularisatie. Anderen zagen dit toen nog niet en vonden hem te pessimistisch. Zijn boek Als goden sterven (1969) maakt veel indruk. Acht jaar later volgt Anno Domini 1000 - Anno Domini 2000. In beide boeken komt zijn visie op de metahistorie naar voren.
Deze visie is dat culturen worden geregeerd door tussenwezens, die goden of engelen kunnen worden genoemd. Zij zijn onderworpen aan de God van de bijbel: de God van Israël. Deze tussenwezens zijn sterfelijk als zij onrecht toelaten in hun cultuur. Sterft het tussenwezen, dan gaat deze cultuur op de duur te gronden. Immers een cultuur bestaat bij de gratie van een godsverbinding. De Graaffs visie komt voort uit Psalm 82. Hij volgt hier de exegese van Martin Buber en toont onder invloed te staan van Dostojevski en Kafka.
Ook de westerse cultuur werd geleid door een tussenwezen, die intermediair is tussen de hoogte God en het christelijke (West-) Europa. Dit tussenwezen is gestorven. De Graaff meent eerst dat de godsverbinding begon te ontbreken in de tijd van de Renaissance. Later plaatst hij het begin van die godsverduistering rond het jaar 1000. Het westerse tussenwezen is niet dezelfde als Jezus, die christenen de Zoon van God noemen. Uit de bijbel maakt De Graaff op, dat de westerse christendom dit tussenwezen aanziet voor Jezus zelf. De Graaff schrijft twee boeken met de titel Jezus de Verborgene, waarin een tweetal evangeliën werd ontleed om een helder beeld van Jezus te krijgen.
Jezus en de god van het Europese christendom zijn niet dezelfde.
Om deze visie nader te onderzoeken, verdiept hij zich in de evangeliën, het Joodse gedachtegoed en in de geschiedenis van de Europese cultuur (wijsbegeerte, literatuur, beeldende kunst en muziek).
Het schuldprobleem in de existentiephilosophie van Martin Heidegger, 1951
Het Europese nihilisme, over de achtergronden van de westerse cultuurcrisis, 1956
Als goeden sterven, de crisis van de westerse cultuur, 1969, tweede druk 1970
Anno Domini 1000 - Anno Domini 2000, de duizend jaren bij de gratie van de dode god, 1977
Spinoza en de crisis van de westerse cultuur, 1977
Nietzsche, 1979
Het geheim van de wereldgeschiedenis, zeven overdenkingen van woorden uit de Heilige Schrift, 1982
Jezus de Verborgene, een voorbereiding tot inwijding in de mysteriën van het evangelie, 1987
Jezus de Verborgene, deel 2, vertaling en uitleg van het Mattheus evangelie, 1989
De opera Die Zauberflöte van Mozart, het libretto verklaard uit de Geest der Muziek, 1990
Israël - Hellas - Rome, het mysterie van de antieke beschaving, 1993
