METAHISTORIE.COM

1. Tekst

 

1. God staat in de vergadering van de goden. Hij oordeelt in het midden van de goden
2. Hoelang zult gij onrechtvaardig richten, en de goddelozen gunst bewijzen?
3. Richt de geringe en de wees, doet recht de ellendige en de behoeftige.
4. Bevrijdt de geringe en de arme, redt hem uit de goddelozen hand.
5. Zij weten niets en begrijpen niets, in duisternis wandelen zij rond,
6. Wel heb Ik gezegd gij zijt goden. Ja allen zonen des Allerhoogste.
7. Nochtans zult gij als mensen sterven, als een der vorsten zult gij vallen.
8. Sta op o God, richt de aarde, want Gij bezit alle volken.

 

2. Vraag

 

Wie zijn de goden?

 

 

3. Twee verklaringen

 

a. Goden zijn rechters.

b. Goden zijn goddelijke wezens.

 

 

4. Goden zijn rechters

Volgens een aantal bijbelonderzoekers[1] zijn de goden aardse rechters. Psalm 58:1[2], Psalm 86:8[3] Exodus 21:6[4],  Exodus 15:11[5], Exodus 22:8-9[6] en de teksten van de Masoreten[7] zouden hiervoor een bewijs van zijn. In zowel Katholieke als Protestante Bijbels wordt aan deze tekst en uitleg de voorkeur gegeven.

 

 

5. De Goden zijn goddelijke wezens

 

Moderne bijbelonderzoekers beweren dat de goden geen rechters zijn. Het zijn geschapen goden door de ongeschapen God van Israël. Enkele voorbeelden worden gepresenteerd.

Volgens de Amerikaanse expert op Psalm 82, dr. Michael S. Heiser[8], zijn de teksten van de Septuagint en die van de Dode Zee Rollen superieur boven de verklaring van de tekst van de Masoreten in relatie tot Psalm 82. Heiser noemt een aantal kritiekpunten. Psalm 86:8, onder de goden is niemand als Gij. Dit zou betekenen dat tussen de mensen niemand als U zou zijn, dat spreekt van zelf. In Psalm 89:7 staat: wie kan in de Hemel u evenaren, wie is onder de goden de Heere gelijk. Dus God kan in de hemel niet vergeleken worden met mensen in de hemel en is Hij superieur boven de mensen in de hemel.

God staat boven de geschapen goden, die geoordeeld kunnen worden en vallen.

Verder wijst Michael S. Heiser op Job 2, waar de zonen Gods zich voor de Heere opstelden en onder hen was ook de Satan, die de wereld doorkruist. Jahweh is de unieke God en de goden zijn de zonen Gods. In de Psalmen staan nog meer voorbeelden[9]. Verder valt in Psalm 58:1 de tekst op, spreekt gij goden recht. Richt gij de mensenkinderen rechtvaardig.

 

Brian T. Huie schrijft dat er haast 2000 jaar een verkeerd begrip bestaat over hoe God de wereld regeert. In Efeziërs 6:12 staat: Wij strijden niet tegen vlees en bloed, maar tegen de geestelijke wezens in de hemelse gewesten etc. Hij heeft ook kritiek op de Masoreten en stelt dat in de joodse visie van het OT God de aarde verdeelde in 70 naties onder specifieke beschermengelen, die tegen God kunnen rebelleren (The heavenly divine council, 2002).

 

 De theoloog dr. Richard Beck schrijft: In Psalm 82 vinden wij dat Jahweh presideert over het bestuur van de goden over de naties. God spreekt recht en berispt deze goden omdat zij onrechtvaardig heersen (Expirmental Theology, The Angels of the Nations, 2009).

 

Prof. Dr. Siydney H.T. Page (Nieuw Testamenticus) schrijft dat momenteel de overheersende visie is dat de goden in Psalm 82 is bovennatuurlijke wezens zijn (Powers of Evil,1995). Hij verwijst ook naar de Dode Zee Rollen en de Septuagint.

 

Dr. F. de Graaff[10] schrijft: Er bestaat nog een door velen geaccepteerde verklaring van Psalm 82, dat het menselijke rechters zouden zijn. Waarom moeten sterfelijke rechters, die mensen zijn, als mensen sterven. Als dit zo zou zijn, dan is deze uitspraak overbodig. De genoemde verklaring gaat terug op een onjuiste exegese van Exodus 22:8 en 9. De goden in deze tekst zijn hier het orakel. Dit als mensen er niet uitkomen wie de daad gepleegd had, dan volgt een Godsoordeel. Vanouds had men bij de Semitische volken huisgoden, waarvan men een orakeluitspraak kon verkrijgen.

Volgens Psalm 82 en het boek Daniël worden de culturen der volkeren geleid door engelenwezens. De opkomst, de bloei, het verval en het vergaan van de cultuur hangt samen met het engelenwezen. Ook de Westerse cultuur werd door een engelenwezen beheerst (Als goden sterven, 1969 en Anno Domini-Anno Domini 2000, 1975).

 

De joodse filosoof Martin Buber schrijft over Psalm 82. In deze psalm wordt ons een uiterst gruwelijk beeld gepresenteerd. God heeft, de heerschappij over het mensengeslacht aan engelen toevertrouwd en hun opgedragen, de gerechtigheid op aarde te verwerkelijken etc. Zij spreken echter het rechtsoordeel vals etc. De psalmist schouwt in zijn visioen, hoe God de ontrouwe engelen voor zijn aangezicht roept, recht spreekt en het vonnis over ze velt. Ze zullen sterfelijk worden (Over het Jodendom,1982).

 

De beroemde joodse rabbijn Schneur Zalman of Liadi in (De Tanya{de Leer} 1796) schrijft dat buiten het land Israël zowel de geestelijke als de levensenergie (betekent het woord van God), verleend wordt door de beschermengelen van de zeventig naties. Vanuit God straalt energie naar deze engelen (intermediairs) en stroomt naar de naties en straalt uit naar de flora en de fauna. Daarom worden deze engelen andere goden genoemd. Terwijl zij Hem de God van de goden noemen en zij zichzelf als zelfstandige godheden kunnen gaan beschouwen en laten vereren. De naties kunnen met verschillende geestelijke machten afgoderij bedrijven.

In het joodse boek de Zohar (Glans) staat dat Israël de natie is van God (Jahweh) en dat er beschermengelen etc.[11] toegewezen zijn over de verschillende naties in de wereld.

 

6. Psalm 82 de metahistorische visie van de joodse dr. Michael Kara- Ivanov[12]

 

Zijn visie is: dat deze engelen van de naties een rol spelen in de ballingschappen van Israël.

Hij gebruikt hierbij de ladder van Jacob. Volgens joodse midrash bronnen en de Zohar is dit de Ladder van de wereldhistorie,[13] gezien vanuit één met historisch perspectief. Dit is de relatie met het joodse volk met de supernaties van de wereldrijken. Deze engelen van de wereldrijken stijgen en dalen. Wereldrijken komen op en gaan weer onder. Israël onderging en ondergaat hierin verschillende ballingschappen[14]. Op de ladder zien we Babel en de engel. Het Perzische rijk met de engel. Het Griekse rijk met de engel. Het Romeinse rijk, RK en het Westen en de engel, de Islam en de engel. In Daniël 10 worden de engelen van Perzië en Griekenland genoemd.

Psalm 82 getuigt van de ondergang van wereldrijken en naties. Deze engelen worden berispt vanwege morele corruptie.

Deze engelen en hun naties hebben het lot bepaald van Israël in verschillende perioden[15]. Het stijgen en dalen betekent de opkomst en de val van deze rijken. Wanneer zij de Joden tijdens de ballingschap goed behandelen, stijgen zij en worden een wereldmacht. Zo niet dan komt het oordeel van God over hen (Dr. Michael Schulman, Ask Noah, 2011).

De Zohar toont hiervan een voorbeeld bij het oordeel van de engel van Egypte en Egypte[16].

 

De gezichten van deze engelen kunnen voortdurend veranderen. In de middeleeuwen verschenen deze wezens als wrede demonen, die de natie van Israël vervolgden. Naties kunnen veranderen in demonische machten onder invloed van giftige geestelijke monsters[17].

 

Door de gebeden en de daden van Israël is het mogelijk de militaire en de politieke macht van de supernaties te verzwakken en vervolgens de engelen en de cultuur te verheffen tot de glorie van God.

 

7. Samenvattend

 

In de wereldgeschiedenis draait het dus steeds om:

1. De relatie tussen de natie Israël en de overige naties in de wereld.
2. De unieke rol van het volk Israël en Jezus.
3. De acceptatie door de naties van de God van Israël.
4. De tweede komst van Jezus om de naties te oordelen.
5. De periode hierin waar wij ons zich bevinden.

Psalm 82 relatie met Israël, de metahistorie van de wereldgeschiedenis